ഞാനൊരു വെറും മഞ്ഞു-
തുള്ളി,യൊരിലത്തുമ്പി-
ലാണെന്റെ പച്ചപ്പട്ടു-
വിരിപ്പാമിരിപ്പിടം.
എന്നില്* വീണലിയുന്നു
വാനനീലിമ! വെയില്*
വന്നെന്റെ നിറുകയില്*
കുരിശുവരയ്ക്കുന്നൂ.
എന്**മാറിലൊരു തങ്ക-
ത്തരിയായുഷ:സൂര്യന്*
അമ്മ തന്* മാറിലുണ്ണി-
ക്കനിപോല്* ചിരിക്കുന്നു.
വെറുതെ കുനിഞ്ഞൊന്നു
നോക്കുക: കാണുന്നില്ലേ
ചെറുതാ*യ് സുവ്യക്തമായ്
നിങ്ങള്* തന്* നിഴലെന്നില്*?
എങ്കിലുമെന്നെത്താങ്ങു-
മിലയൊന്നിളകിയാല്*
എന്* കഥയൊടുങ്ങുന്നൂ
താഴെയീ വെറും മണ്ണില്*!
എന്നിലെ സൂര്യന്*, എന്നി-
ലലിഞ്ഞൊരാകാശവും
എന്റെതാമെല്ലാം മായും!
പിന്നെ ശൂന്യത മാത്രം!
തപിച്ചു നീരാവിയായ്
വിണ്ണിലേക്കുയരേണ്ട!
തറയിലൊരു തരി-
മണ്ണിന്നു നനവേകാം!